Zakken met dollars in een klooster: Een windval voor de Argentijnse president Macri.
José López mag dinsdag 21 juni voor het gerecht gaan uitleggen waarom hij een week eerder in het holst van de nacht, zakken met daarin ongeveer 9 miljoen dollar, over een muurtje van een klooster aan het gooien was en daarna zelf het klooster van Fatima binnenklom.
Het verhaal van López die na een telefoontje van een buurman door de politie werd opgepakt, is op zich al hallucinant genoeg. Het werd nog straffer toen bekend werd, wie deze mijnheer was: Niemand minder dan de Minister van Infrastructuur onder de vorige presidente Cristina Kirchner.
López, die op de fatale nacht ook een Sig Sauer 22 millimeter oorlogswapen bij had, verklaarde zich bij monde van zijn advocate “paranoïde” en wilde geen verklaringen afleggen, voor zover dit nog nodig was. De feiten spraken boekdelen.
De politie liet alvast al zijn landgoederen en villa’s doorzoeken op zoek naar bewijzen van illegale verrijking, meer dan waarschijnlijk het gevolg van zijn positie als Minister van Openbare Werken, een sector die bekend staat als een nest van corruptie onder Cristina Kirchner.
Wat was het motief van López? Hij voelde het ongetwijfeld te warm onder zijn voeten worden, nadat een de arrestatie van een andere nauwe medewerker van het Kirchner-regime, Lázaro Báez, gepaard ging met grootscheepse mediagenieke huiszoekingen. Bij Báez duurden die huiszoekingen ongeveer twee maanden, want de voormalige bankbediende die zich als financiële stroman van voormalige president Nestor Kirchner had opgewerkt, had niet minder dan 150 landgoederen en 1387 autos.
López dacht ongetwijfeld dat hij de volgende zou zijn en in plaats van het geld te verbranden (bijvoorbeeld), kwam er niets beter in hem op dan een Express donatie voor het Goede Doel.
Het zijn magisch-realistische toestanden in Argentinië dat zichzelf graag verkoopt als het “meest Europese land” van Zuid-Amerika, maar waar het politieke theater meer weg heeft van Game of Thrones meet the Simpsons.
De arrestatie van López is vooreerst een zware klap voor de Peronisten — waar de Kichners de linkervleugel bezetten — die zich een progressief en sociaal imago aanmeten. De huidige peronistische voorzitter, Daniel Scioli, probeert zich van López te distanciëren als betrof het een geïsoleerd geval, maar het is erg onwaarschijnlijk dat een Scioli (voormalige vice van Nestor Kirchner, de opvolger van Cristina én buurman van López in het stadje Tigre), niet wist hoe José López zijn spaarcentjes bij elkaar schraapte.
Dat schema word ondertussen breed in de pers uitgesmeerd: Bij openbare werken werd er onder het Kirchnerisme tot 50% te veel betaald om contracten in de wacht te slepen. Dat geld vond dan zijn weg terug naar de betrokken hoge ambtenaren.
Wie ook onder vuur ligt is de Argentijnse Justitie, want de beschuldigingen over dit corruptieschema, zijn al minstens tien jaar oud, maar onder de Kirchners belandden deze dossiers onder het stof.
Daar kwam verandering in met de verkiezing van de liberaal en conservatieve Mauricio Macri eind 2015.
Voor Macri zijn de bewijzen tegen de corrupte Kirchner-ambtenaren, een welkom geschenk. De laatste maanden zijn er immers duizenden Argentijnen ontslagen uit de Openbare Sector, heeft men de subsidies teruggeschroefd en zijn zowat alle prijzen gestegen. Velen kwamen op straat. Het discours van Macri, dat hij verplicht is om te saneren omdat de Kirchners in 12 jaar het land hebben gepluimd, wordt nu blijkbaar door de feiten gestaafd.
Maar dat de Justitie nu goed zou funcioneren en onafhankelijk zou zijn van de uitvoerende macht, lijkt dan weer minder geloofwaardig. Vorige week, midden in de commotie over de kloosterdollars, werd Macri zelf vrijgesproken in een lastige zaak die hem al jaren achtervolgt: Namelijk het illegaal afluisteren van telefoons van politieke tegenstanders, toen hij nog burgemeester van Buenos Aires was. Ook geen koorknaap, de huidige president van Argentinië.
Macri was trouwens een van de figuranten in de zgn. Panamá Papers met niet gedeclareerde rekeningen ter waarde van 9 miljoen dollar. Alleen werden deze 9 miljoen niet over een kloostermuur gegooid, maar versluisd via off-shore bedrijven. Een andere modus operandi, maar evenzeer non sanctum.
